زمانی که نیاز به سطحی زیبا و یک‌دست با مقاومت شیمیایی بالا داریم، کفپوش اپوکسی نسبت به سایر روش‌های سطح‌سازی ترجیح داده می‌شود. کفپوش آنتی استاتیک نوعی از کفپوش اپوکسی است که بر پایه اپوکسی و هاردنر پلی‌آمینی تغییر شکل یافته، تولید و ارائه می‌گردد. در اجرای کفپوش اپوکسی آنتی استاتیک از یک نوع عامل شیمیایی آلی استفاده می‌گردد که موجب هدایت الکتریسیته ساکن از سطح کفپوش به منبع تخلیه الکتریسیته ساکن (چاه ارت) می‌شود.
کاربردها
از جمله مهمترین کاربردهای کفپوش اپوکسی آنتی استاتیک می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
- صنایع الکترونیک و ارتباطات مخابراتی
- کارخانه‌های داروسازی
- صنایع خودروسازی، هوافضا، نظامی و صنایعی که با مواد محترقه و منفجره کار می‌کنند
- اتاق‌های کامپیوتر، کنترل، سرور و اتاق‌های عمل و ریکاوری در بیمارستان‌ها
اجرای کفپوش آنتی استاتیک
به منظور اجرای کفپوش اپوکسی آنتی استاتیک با کیفیت بالا، آماده‌سازی سطح زیرین کفپوش از اهمیت بالایی برخوردار است. به همین منظور در ابتدای کار با استفاده از یک چربی‌زدای مناسب، اثر هرگونه روغن، چربی، واکس و آلودگی‌هایی از این دست به طور کامل از بین می‌رود. پس از این مرحله نوبت به تمیزکاری و آماده‌سازی سطح به روش مکانیکی می‌رسد. در آماده‌سازی سطحی به روش مکانیکی با استفاده از تجهیزات شست‌وشوی مکانیکی، ساب‌زنی و سنگ‌زنی، سطح به طور کامل پاکسازی می‌شود و سطحی صاف و هموار به دست می‌آید. همچنین آثار گرد و خاک باقی‌مانده روی سطح با استفاده از تجهیزات مکنده گرد و غبار به طور کامل از بین می‌رود.
گام های مهم اجرا
1- آماده سازی سطحی
همان گونه که در ابتدای مقاله به آن اشاره شد، آماده‌سازی سطح زیرین کفپوش از اهمیت بالایی برخوردار است. تمام سطح زیرلایه باید خشک (حاوی حداکثر 5 درصد رطوبت)، تمیز، صاف و عاری از هرگونه آلودگی باشد.
2- اجرای لایه اولیه (Primer)
لازم است که هر جزء از اجزای تشکیل دهنده پرایمر، پیش از مخلوط شدن به منظور یکنواختی بهتر به خوبی هم‌زده شوند. سپس اجزای تشکیل دهنده پرایمر با هم مخلوط شده و به مدت زمان حداقل 4 دقیقه به آرامی با روش دستی یا مکانیکی هم زده شوند. سپس پرایمر با استفاده از غلطک یا قلمو، روی سطح خشک و تمیز مالیده می‌شود. مقدار استاندارد پرایمر 0.2-0.25 kg/m2 می‌باشد.
3- چسباندن نوار مسی یا آلومینیومی روی سطح
پس از خشک شدن کامل پرایمر روی سطح، نواری از جنس مس یا آلومینیم به فاصله 1 تا 4 متر از هم‌دیگر و در راستای طولی و عرضی روی سطح قرار می‌گیرند. در نواحی حاشیه‌ای (نزدیک به دیوارها)، نوارهای مسی یا آلومینیومی باید با دیوار فاصله‌ای در حدود 6 اینچ داشته باشند. سپس در انتهای هر اتاق این نوارهای فلزی به چاه ارت ساختمان متصل می‌شوند.
4- اجرای لایه میانی
پس از گذشت 6 تا 8 ساعت از اجرای پرایمر و پس از آن چسباندن نوارهای مسی یا آلومینیومی روی سطح، لایه اولیه کفپوش اپوکسی آنتی استاتیک روی سطح اعمال می‌شود.
5- اجرای لایه نهایی
در اجرای لایه نهایی کفپوش اپوکسی آنتی استاتیک، بازه وسیعی از رنگ‌های کفپوش وجود دارد که بنا به سلیقه مشتری قابل اعمال روی سطح است. لایه نهایی پس از خشک شدن کامل لایه میانی روی سطح اعمال می‌شود. به طور معمول بازه زمانی سپری شده بین اعمال لایه میانی و اعمال لایه نهایی حداقل 12 ساعت است. البته پیش از اعمال لایه نهایی روی سطح، در صورتی که سطح لایه میانی زبر باشد، استفاده از کاغذ سنباده به منظور از بین بردن زبری سطح و چسبندگی هر چه بهتر لایه نهایی به لایه میانی، پیشنهاد می‌شود. همچنین پیش از اعمال لایه نهایی، اطمینان از تمیزی سطح و وجود سطحی عاری از آلودگی و گرد و غبار ضروری است.
بیشتر بدانید : مراحل اجرای کفپوش اپوکسی
افزودنی‌های کفپوش آنتی استاتیک
الکتریسیته ساکن در محیط‌های صنعتی بسیار خطرناک است. زیرا امکان انفجار در اثر جرقه و بخار افزایش می‌یابد. کفپوش‌های سیمانی بصورت ذاتی دارای خاصیت آنتی استاتیک هستند. با این حال مزایای کفپوش‌های رزینی همچون زیبایی، نظافت ساده، درزگیری آسان و غیره را ندارند. با این حال مهمترین مشکل کفپوش‌های رزینی، مساله تجمع الکتریسیته ساکن در آن‌هاست. بنابراین استفاده از کفپوش‌های رزینی در صنایعی همچون تولید محصولات شیمیایی، دارویی، غذایی و غیره با چالش جدی روبرو است. لذا در این شرایط حتما می‌بایست اصلاحی در ساختار کفپوش رزینی انجام گیرد. دریافت اطلاعات بیشتر درباره کفپوش اپوکسی صنعتی کلیک نمایید.
الیاف کربن برای ایجاد خاصیت آنتی استاتیک
یکی از متداول ترین روش‌ها برای ایجاد خاصیت آنتی استاتیک در کفپوش‌های رزینی استفاده از الیاف کربن یا پودرهای کربنی است. الیاف کربن دارای مزایایی همچون سبک بودن، استحکام کششی بالا، ضریب انبساط حرارتی پایین و مقاومت حرارتی بالا هستند. این ویژگی‌ها، باعث استفاده گسترده از آن‌ها در صنایع هوافضا، ساختمانی و . . . شده است.
در ویدیو زیر نحوه ایجاد خاصیت آنتی استاتیک را توضیح داده ایم.
محدودیت‌های الیاف کربن در تولید کفپوش آنتی استاتیک
با این حال استفاده از الیاف کربن در فرمولاسیون کفپوش‌های رزینی علاوه بر قیمت بالای آن، دارای مشکلاتی همچون شکستن آن‌ها در زمان‌های اختلاط طولانی و سیاه شدن و کاهش کارایی آن‌ها است. در صورت استفاده از الیاف کرین به عنوان عامل خاصیت آنتی استاتیک می‌بایست به فرمولاسیون دقت ویژه‌ای داشت. تا در حین تولید و اعمال، زمان اختلاط طولانی نباشد. از طرف دیگر شکستگی الیاف کربن در حین اختلاط، موجب تغییر رنگ و سیاه شدن سیستم می‌گردد.
راه حل!
یکی از روش‌های نوین برای مقابله با این مسئله استفاده از الیاف استیل است. با این الیاف با مشکل شکستن در حین اختلاط در زمان تولید و اعمال، مواجه نخواهیم بود. از این نوع الیاف می‌توان در همه سیستم‌های کفپوش‌ها (اپوکسی، پلی یورتان یا سیستم‌های شبکه ای شدن با رادیکال آزاد) استفاده نمود. درصد استفاده از الیاف استیل با طول سه تا شش میلی متر و قطر 6 تا 8 میکرون بین 01/0 تا 5 درصد است.
بررسی‌های آزمایشگاهی
نتایج نشان داد زمان اختلاط طولانی هیچ اثری بر کاهش رسانایی کفپوش دارای 3/0 درصد وزنی از الیاف استیل کوتاه ندارد. این در حالی است که با افزایش زمان اختلاط به بیش از سه دقیقه، خاصیت آنتی استاتیک فرمولاسیون کفپوش دارای الیاف کربن به دلیل شکستگی گسترده از بین می‌رود. از طرف دیگر نتایج نشان داد جریان پذیری فرمولاسیون با الیاف استیل کوتاه در مقایسه با الیاف کربن تحت تاثیر کمتری قرار می‌گیرد. بنابراین با استفاده از الیاف استیل کوتاه، محدودیت فرمولاسیون به طور کامل مرتفع می‌گردد.
